$А) ҳар муаллиф ҳуқуқ дорад, ки дар асоси принсип, яъне, ки ба даст овардани муносибати моддӣ, яъне фоида ба даст овардан ҳуқуқ дорад, ҳеҷ кас таҳти маҷбурӣ карор ги- рифта наметавонад;
$В) ҳар муаллиф ҳуқуқ дорад, ки дар асоси ин принсип, фоида ба даст оварад;
$^) принсипи озодии шартномаи муаллифӣ – ин созиши ду ва зиёда ашхос дар бораи фаъолияти муаллифи мебошад ва таҳти маҳдудият қарор дорад ё надорад, муайян нест;
$Е) ҳар муаллиф ҳуқуқ дорад, ки дар асоси принсип озод бошад, ҳеҷ кас таҳти мачбурӣ карор гирифта наметавонад, ба ғайр аз ҳолатҳое, ки дар қонун муайян карда шудааст;