Теги: Муҳаммад

Вақте ки Муҳаммад(с) пайғамбари ислом вафот кард, ҳанӯз ислом аз ҳудуди нимҷазираи Арабистон набаромада буд. Густариши ислом дар аҳди “хулафои рошидин”- чор халифи аввал: Абубакри Сиддиқ (632-634) Умар ибни Хаттоб (634-644), Усмон ибни Аффон (644-656) ва Али ибни Абутолиб (656-661), ба таври васеъ оғоз гардида, дар аҳди хилофати Умавиён асосан …

Муҳаммад (с) дар тӯли умри худ дувоздаҳ бор издивоҷ кардааст ва он ҳам ёздаҳтояш баъд аз вафоти Хадиҷа зани аввалин ва меҳрубонаш буда. Муҳаммад (с) ҳангоми марг нӯҳ зан дошт. Занони баъдии Муҳаммад: Савда, Оиша, Мория, Ҳафса, Умму Ҳабиба, Умму Салама, Зайнаб духтари Ҷаҳш, Зайнаб духтари Хазима, Маймуна, Ҷувайрия, Сафия …

Соли 631 соли 9-ӯми ҳиҷрат Муҳаммад (с) ба сарфармондеҳии сипоҳи азиме ба сӯи сарҳади арабу Византия (Сурияи имрӯза) ҳаракат мекунад. Пеш аз ин сафар Паёмбар (с) бар хилофи одат, эъломи омодагӣ ва сафарбарӣ ба ин ҷангро дода буд. Аз баски мавсими гарми сол ва мавриди ҷамъоварии ҳосили мева буд, баъзеҳо …

Лашкари шикастхӯрдаи бутпарастон аз Ҳунайн ба се тараф: Нахла, Автос ва Тойиф фирору ақибнишинӣ карданд. Ду гурӯҳи аввалро сипоҳиёни ислом таъқиб намуда, ба осонӣ бо талафоти кам тору мор карданд. Аммо он гурӯҳ, ки ба Тойиф паноҳ бурда буданд, боқимондаҳои ҷанговарони қабилаи Сақиф, ки дар ҷанги Ҳунайн шикаст хурда буданд …

Паёмбар пас аз фатҳи Макка дар он шаҳр понздаҳ рӯз иқомат кард. Дар ин ҳангом хабарҳо расиданд, ки қабоили бадавии Ҳавозин ва Сақиф, ки ҳанӯз ба ислом нагаравида буданд, фикри ҷанг бо сипоҳи исломро доранд. Пас аз фатҳи Макка ва ба ислом гаравидани аксари сарони қабилаи Қӯрайш аъроби бодиянишин, ки …

Пас аз умраи қазо барои аксарият равшан гардид, ки пирузии ислом анқариб аст, ки ҳатто баъзе собиқ душманони ашадии Муҳаммад (с), низ тағйири ақида намуданд. Шояд онҳое, ки метарсиданд, ки пирузии ислом эътибори муқаддасгоҳи онҳо Каъбаро паст хоҳад кард, пас аз мушоҳидаи ҷалолу шукуҳи ҳаҷҷи умраи исломи дарёфтанд, ки баръакс …

Шояд яке аз сабабҳои пирӯзии ислом дар замони худи Паёмбар (с) он буда, ки Муҳаммад (с) ҳамеша манбаи хатарро бо фаттонат эҳсосу пешбинӣ мекард ва било фосила иқдом ба илоҷи воқеъа пеш аз вуқӯъ менамуд. Баъд аз аҳду паймоншикани яҳудиён ва оғози ҷанг ва аз Мадина ронда шудани қабилаҳои Бани …

Даъвати Муҳаммад(с) аз оғоз, чунон ки қаблан гуфтем, даъвати ҷаҳонӣ буд ва ба ҳамаи инсонҳо сарфи назар аз қавму миллат, нажоду фарҳангу тамаддун нигаронида шуда буд. Вале то ин вақт бо сабаби даргириҳои дохилӣ бо аъроб ва ҳамқабилаҳои худ Қурайш имкон нашуда буд, ки доманаи даъват берун аз марзҳои арабӣ …

Баҳори соли 628 Қурайш аз мақсади Расули Худо (с) огоҳ шуда, намояндаи худро барои гуфту шунид фиристод. Онҳо Суҳайл ибни Амр ибни Абдуваддро бо чанд нафари дигар фиристоданд. Қурайш розӣ ба сулҳ шуд, вале аз дохил шудани Паёмбар (с) ба Макка ин бор мамоният карданд, ба далели ин, ки агар …

Аз муҳимтарин рӯйдодҳои соли шашуми ҳиҷрат сарчашмаҳо ва китобҳои таҳқиқоти ба ғазваи Бани Лиҳйан, ғазваи Зиқирд, ғазваи Бани ал-Мусталақ ва «Паймони Ҳудайбийя» ишора кардаанд, ҳарчанд ба ғайр аз «Паймони Ҳудайбийя» дигар ҷангу саряҳои ин сол чандин ҳодисаҳои бузурге ҳам набошад дар таърихи сиёсии ислом ва ташаккулёбии давлати исломӣ нақши муайяне …