Ҳуқуқи муаллиф дар кадом ҳолат ба вучуд меояд ва дар кадом вақт эътироф карда мешавад?

$А) ҳуқуқи муаллиф аз лаҳзаи навишти асар ба вучуд меояд;

$В) ҳуқуқи муаллиф ба асари илм, адабиёт ва санъат аз лаҳзаи эчоди ба миён меояд ва барои ба вучуд омадан ва амали сохтани ҳуқуқи муаллиф бақайдгири, ба таври махсус ба расмият даровардани асар ё риояи ин ё он расмият шарт аст;

$С) ҳуқуқи муаллиф ба асари илм, адабиёт ва санъат аз лаҳзаи эчоди ба миён меояд ва барои ба вучуд омадан ва амали сохтани ҳуқуқи муаллиф бақайдгири, ба таври махсус ба расмият даровардани асар ё риояи ин ё он расмият шарт аст анар дигар ҳолат вучуд надошта бошад;

$^) ҳуқуқи муаллиф ба асари илм, адабиёт ва санъат аз лаҳзаи эчоди ба миён меояд ва барои ба вучуд омадан ва амали сохтани ҳуқуқи муаллиф бақайдгири, ба таври махсус ба расмият даровардани асар ё риояи ин ё он расмият шарт нест;

$Е) ҷавоби дуруст вуҷуд надорад.