$А) ба маънои объективӣ ҳуқуқи муаллифӣ аз маҷмуи меъёрҳои ҳуқуқӣ иборат мебошад, ки муносибатҳои ҷамъия- тиро вобаста ба офаридан ва истифодаи асарҳои илм, ада- биёт ва санъат танзим намуда ҳуқуқҳои шахси ва молумул- кии муаллифонро муқаррар мекунад;
$В) ба маънои объективӣ ҳуқуқи муаллифӣ қоидаҳои рафтори муҳими ҷамъиятиро меомузад;
$С) муносибати муаллифро бо дигар иштирокчиёни ҳу- қуқи муаллифи тавассути меъёрҳои ҳуқуқи ба танзим меда- рорад ва муносибатҳои муҳими ҷамъиятиро танзим мена- мояд;
$^) ба маънои объективӣ тамоми ҳуқуқҳои вобаста ё вобаста набудани асарро давлат оид ба ҳуқуқҳои муаллиф кафолат медиҳад, ба истиснои дигар ҳолатҳое, ки дар қонун пешбинӣ шудааст;
$Е) ба маънои субъективӣ ҳуқуқи муаллифӣ – ин ҳуқуқ- ҳои муайян ба асарҳои илм, адабиёт ва санъат, ки ба шахси алоҳида (муаллиф) ё ворисони у тааллуқ дорад, фаҳмида ме- шавад;